ΠΕΝΘΙΜΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ

Στὴν συγκεκριμένη ἐποχή ἡ μαγεία εἶναι κάτι τὸ ὁποῖο ἀναζητᾶται ἀδιαλείπτως ἁπὸ ἄτομα ποὺ ἀξίζουν καὶ ποὺ δὲν ἀξίζουν νὰ τὴν βιώσουν, καθῶς εἶναι δυσεύρετη καὶ ἔχει χαθῆ στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων. Οἱ ἐποχὲς ὅπου ἡ μαγικὴ μυσταγωγία κυριαρχοῦσε, ἄρχισαν νὰ ἐκλείπουν ἁπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Ἀναγεννήσεως καὶ σήμερον ἔχουν ἐξαλειφθῆ τελείως, ἐν ὦ ὁ παράγων ποὺ δημιουργοῦσε τὴν μαγεία θεωρεῖται πλέον κάτι τὸ κοινωνικῶς μὴ ἀποδεκτό, ἤτοι τὸ σκοτάδι τοῦ φανατισμοῦ σὲ ἠθικὲς ἀξίες καὶ δόγματα. Καταστάσεις πέραν τῆς ἀνθρώπινης φτωχῆς φύσεως τὶς ὁποίες τὸ ἀνθρωπάριο βίωνε ὡς ἕναν βαθμὸ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ὑλικῆς του πορείας, ὑποστηρίζον τὴν ὕπαρξι καὶ τὴν ἐνέργειά τους μὲ ὅλη του τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὸν φανατισμό. Τὸ δὲ σύστημα καὶ κατ' ἐπέκτασιν ἡ ὑποταγμένη σὲ αὐτὸ καὶ γαμημένη ἁπ' αὐτὸ κοινωνία, κυνηγᾶ σήμερον ὡς δαίμονα τὴν ἁγιότητα τῶν ψυχικῶν αὐτῶν καταστάσεων στὴν ἀνθρώπινη συνείδησι, φοβούμενο τὴν ἀπαράμιλλη δύναμι τῆς ἀριστότητος ποὺ μποροῦν νὰ ἐπιφέρουν, ἔναντι τῆς πνευματικῆς παρακμῆς τοῦ χρήματος καὶ τῆς ὕλης ποὺ ἔχουν ἐπιβάλλει καὶ ἡ προσκόλλησι στὴν μαγεία τῶν ἀνωτέρων πεδίων τοῦ ὑποσυνειδήτου καὶ τῆς ψυχῆς, ἤτοι τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ἀντικαθίσταται μὲ τὴν λογικὴ καὶ τὴν κριτική, καθῶς τὸ ὑπάνθρωπο πολιτισμένο σκουπίδι βλέπει τὰ πράγματα ἁπὸ ἀπόστασι καὶ κατὰ συνέπεια ἀντικειμενικῶς, ὥστε νὰ κρίνη ποιὸ εἶναι σωστὸ καὶ ποιὸ λάθος μὲ βάσι αὐτὰ ποὺ τοῦ ἐδίδαξε τὸ ἐδρεῦον παρακμιακὸ καὶ αἰσχρὸ σύστημα, ὡς δεδομένα.

Ὁ πρῶτος στόχος τοῦ Σατανισμοῦ εἶναι ἡ επιστροφὴ στὴν ἀριστότητα τῆς προσκολλήσεως σὲ ἠθικὲς ἀξίες ἀνώτερες τῆς φυσικῆς ὑποστάσεως, ποὺ κυριαρχοῦν αὐτὴ τὴ στιγμὴ (ἐλεγχόμενες ἁπὸ τὸ σύστημα) στὶς ἀκραίες ἰσλαμιστικὲς χώρες. Ὁ Σατανισμὸς διαφέρει ἁπὸ τὸν ἰσλαμισμὸ σὲ πολλὰ θέματα, μὰ ὄχι στὸ πρότυπο τοῦ φανατισμοῦ καὶ τῆς αὐταπαρνήσεως ἔμπροσθεν τῆς ὑποστηρίξεως τῆς Θρησκείας, τῆς Θεολογικῆς Παραδόσεως καὶ τῆς μοναδικῆς Ἀληθείας ποὺ ὅμως εἶναι αὐτὴ τοῦ πυροστόλιστου, αἱμοσταγοῦς Μεγάλου Δράκοντος καὶ καμμία ἄλλη καὶ θὰ ὑπάρξουν πολλὰ κηρύγματα ἐν ὁνόματι τῆς Ἀληθείας αὐτῆς.

Ὁ κόσμος δὲν εἶναι ἀρκετός. Δὲν μπορεῖ νὰ ἦναι ἀρκετός καὶ μονάχα ἕνας ὑποκριτής ἀστὸς μπορεῖ νὰ δηλώνη ἰκανοποιημένος ἁπ' τὴν λειψὴ πραγματικότητα ποὺ βιώνει ἡ ὑλική του ὑπόστασι, κάτι ποὺ καθιστᾶ καὶ τὸν ἴδιο λειψὸ καὶ συνεπῶς ἀνάπηρο καὶ ἀνίκανο νὰ νοιώση τὶς κραυγὲς τῆς αἰθερικῆς φύσεως τοῦ ἀνίδεου καὶ παράλυτου γαμημένου ἐαυτοῦ του. Ἡ δὲ πραγματικότητα τῆς ὕλης ἀποτελεῖ τὸ χαμηλότερο στάδιο τῆς ὑπάρξεως, στὸ ὁποῖο καὶ περιορίζεται ἡ σάπια σκέψι τοῦ ἐν λόγω ὄντος. Ὁ Σατανισμὸς εἶναι ἡ ὁλοκλήρωσι τῆς ὑπάρξεως. Ἡ προέκτασι τοῦ φυσικοῦ πεδίου, ἤτοι ἡ μεταφυσικὴ, ποὺ ὅμως εἶναι μεγαλύτερη καὶ ἀριστώτερη ἁπὸ τὴν ἀρχή της, δήλα δῆ τὴν ὕλη, ἡ ὁποία ὠχριᾶ σαπισμένη ἔμπροσθεν αὐτῆς καὶ ὁ θάνατος εἶναι μονάχα ἡ ἀρχὴ ποὺ φέρνει στὴν μεταθανάτια ζωὴ τῆς ψυχῆς τὴν ἱερότητα ποὺ ἐκείνη μέχρι τότε μποροῦσε νὰ βιώση μονάχα διὰ τοῦ φανατισμοῦ καὶ τὴν προσκόλλησι στὶς θρησκευτικὲς ἠθικὲς ἀξίες.

Αὐτὴ εἶναι ἡ μαγεία ποὺ ὁ Σατανιστὴς ἀναζητᾶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς διαδρομῆς του στὸ ὑλικὸ πεδίο τῆς πόρνης γῆς στὴν ὁποία ἀφιερώνει τὴν λιγοστὴ αὐτή του ὕπαρξι μὲ σκοπὸ νὰ ὑπηρετήση τὴν ἀνωτερότητα ποὺ φέρει, μαζὺ μὲ τὴν Θρησκευτικὴ Ἀλήθεια ποὺ μόνο αὐτὸς γνωρίζει, ῶν φορέας τῆς ἀπαγορευμένης γνώσεως τοῦ Ὅφεως μὲ σκοπὸ τὴν κυριαρχία τῆς Ἁγιότητός Του καὶ ἡ ἀλλαγὴ τοῦ κόσμου στὰ πρότυπα αὐτῆς τῆς Ἀληθείας ἀποτελεῖ τὸν μοναδικὸ πραγματικὸ σκοπό, μαζὺ μὲ τὰ ἀποτελέσματα τῶν Σατανικῶν συναισθημάτων ποὺ ὁ Διάβολος ἐμφυτεύει στὴν συνείδησί του καὶ κατ' ἐπέκτασιν τὶς ἐπιδιώξεις ποὺ αὐτὰ δημιουργοῦν.

Ὁ Σατανισμὸς ὡς ἐκ τούτου, ποτὲ δὲν θὰ γίνη μέρος τοῦ ἐκμοντερνισμοῦ καὶ τῆς σημερινῆς ἀνύπαρκτης ἠθικῆς, μὰ πάντοτε θὰ ἦναι ἐχθρός τους καὶ πάντοτε θὰ πολεμᾶ γιὰ τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφή τους μὲ στόχο τὴν ἐγκαθίδρυσί του ἔναντι αὐτῶν... γιὰ νὰ βιώση ὁ κόσμος τὴν σκοτεινὴ καὶ μοναδικὴ Ἀλήθεια τοῦ Ἐωσφόρου, μὲ ὅποιες συνέπειες καὶ ἅν αὐτὴ πρόκειται νὰ ἐπιφέρη στὴν αἰσχρότητα τῆς ὑπάρξεώς του... Γιὰ νὰ βιώση τὴν τιμωρία ποὺ τοῦ ἀξίζει γιὰ τὴν αἰώνια βλασφημία του πρὸς τὴν Ἁγιότητα τοῦ Ἄνομου Ἀγγέλου...