Ἡ ἀντίδρασι στὴν κατάστασι ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερον ἐν Ἑλλάδι, εἶναι ἡ βίαιη καὶ σαδιστικὴ ὁλικὴ κάθαρσι τῶν κοινωνικῶν στρωμάτων ποὺ εὐθύνονται γι' αὐτήν, ἤτοι τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ νεοελληνικοῦ ὄχλου, ἡ ὁποία κινεῖται βάσει τῶν προαναφερθέντων ζωώδη ἐνστίκτων, ποὺ κατακλύζουν ὀλόκληρο τὸν λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο τυλίγοντάς τον μὲ τὸν μπουχεσόπουστα ἰστό τους, λόγω τοῦ ὅτι οἱ ἄχρηστοι καθοδηγητές του τὸ ἐπέτρεψαν, εἴτε διότι καὶ οἱ ἴδιοι ἄνηκαν στὸν ὄχλο τὸν ὁποῖον ἀδίκως διοίκησαν, εἴτε σκοπίμως διότι εἶχαν συμφέροντα ἁπ' τὴν μορφοποίησι τοῦ λαοῦ σὲ μία ἐγωπαθή, ἀντιεθνική, ἀνήθικη, ἀνεκτική, παθητικὴ χυσοξεχειλίζουσα πουτάνα.
Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἀναφέρθηκα καὶ σὲ ἄχρηστους καθοδηγητὲς ἀντὶ μονάχα προδοτῶν, εἶναι ὅτι ἡ πουστοποίησι τοῦ λαοῦ ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀρχαιότητα καὶ ὄχι στὰ τελευταῖα τριάντα ἐφτά (37) ἔτη ποὺ ἀπλῶς ἔφτασεν στὸ ἀπροχώρητο. Ἁπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων βλέπουμε πολιτικοὺς ἠγέτες οἱ ὀποῖοι ὑπηρετοῦν τὴν ἀδυναμία τοῦ λαοῦ, δίνοντάς του ὑπερβολικὰ δικαιώματα τὰ ὁποῖα ὁ ἴδιος ἐπιζητοῦσε μὴ γνωρίζοντας τὸ καλό του, καὶ τὸν καθιστοῦσαν συναισθηματικῶς καὶ σωματικῶς μαλθακὸ καὶ δουλοπρεπὴ ἀπέναντι σὲ ἄλλους ἀνθρώπους. Ὅταν ἐπὶ παραδείγματι ὁ λαὸς εἶναι χρηματικῶς πλοῦσιος δίχως στερήσεις, προφανῶς καὶ μαθαίνει στὴν πολυτέλεια ἄνευ τῆς ὁποίας δυσκολεύεται ἥ καὶ ἀδυνατεῖ νὰ ἐπιζήση. Παρ' ὅλα αὐτά, ἡ ἐν λόγω πολυτέλεια εἰκονικῶς ἀποτελεῖ στόχο τῶν διαφόρων πολιτικῶν παρατάξεων ἐν εἴδει ἐπιθυμίας μαζικῆς ἀποδεκτικότητος.
Ὁ χριστιανισμὸς δὲν εἶναι μία ἀκόμη θρησκεία. Εἶναι ἡ θρησκεία ποὺ θὰ ἀποκτοῦσε ὥς σύμμαχο τὴν παγκόσμια μάζα, κάθε ἀδύναμο θύμα οἰασδήποτε κοινωνίας. Ἔδωσε στὰ κατώτατα ἀνθρωπάρια αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦσαν: Τὴν ἀντιεπαναστατικότητα, τὴν ἀσφάλεια, τὴν ἀνεκτικότητα, τὴν ἀτιμία, τὴν παθητικότητα καὶ τὴν σκλαβιὰ ἀπέναντι στοὺς ἄλλους ἐν ὀνόματι τῆς πόρνιθας καλοσύνης. Δὲν εἶναι ακόμη ἔνα δόγμα, μὰ τὸ μοναδικὸ δόγμα ποὺ ἔχει σίγουρο σύμμαχο τὴν ἄξεστη ἐγωπαθὴ πλειοψηφία.
Ὁμοίως μὲ ὅλες τὶς ἄλλες ἀδυναμίες, ὁ χριστιανισμὸς καταστρέφει τὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία, γιὰ τὴν ὁποία ἀποτελεῖ μία ἀκόμη δικαιολογία νὰ ὑποκύπτη στὴν ἠθική της ἀδυναμία, στὴν ὁποία ἐντάσσεται πλέον καὶ ἡ πορνεία... ἡ ἀνήθικη προκλητικότητα, τὴν ὁποία μὲν ὁ χριστιανισμὸς δὲν ὑποστηρίζει, ὥς θρησκεία ἀδυναμίας ὅμως, τὴν δημιουργεῖ ἔμμεσα ἐντὸς τῶν γαμημένων ψυχῶν τῶν χριστιανῶν κι ἔτσι ὁ Περιοῦσιος Λαὸς τοῦ Σατανᾶ, ἐπισκιάζεται ἁπὸ κάθε λογῆς ἀδυναμίες... καλοπέρασι, ἠσυχία, ἀσφάλεια, ἀνηθικότητα, θηλυκὴ προκλητικότητα καὶ καριόλικος ὑλισμὸς εἶναι οἱ ἀξίες στὶς ὁποίες σέρνεται σὰν πουτάνα μέσα στὶς χυσοανάμεικτες λάσπες, κάθε ὑπάνθρωπο μέλος τοῦ γαμημένου ὄχλου.
Τὰ ἀποτελέσματα τῶν προαναφερθέντων ἠθικῶν ἀξιῶν ποὺ ἐπικρατοῦν στὶς ἄδειες ψυχὲς τοῦ γαμιόλικου ἀνθρώπου, τὰ βλέπουμε σήμερον στὸν δρόμο: ἀραπάδες νὰ κυκλοφοροῦν ὥς μέρος τῆς κοινωνίας σὰν κάτι τὸ ὅμοιο, μουνόδουλοι νὰ τρέχουν πίσωθεν τῶν ὑπάνθρωπων γύναιων τῶν ὁποίων θὰ ἔκαναν τὰ πάντα γιὰ νὰ βράσουν τὰ γαμωστόμαχα μὲ τὰ λεπρά τους χύσια, λευκόδερμοι μετανάστες, ἐνταγμένοι πλέον στὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία, νὰ μετατρέπουν τὸν λαὸ σὲ ἔναν ἀκόμη πιὸ ἀντιεθνικὸ πολτὸ νεοψευδελλήνων ποὺ γαμᾶνε ἥ γαμιοῦνται ἁπὸ φύσει ὑπανθρώπους καὶ γεννοῦν ἠμίαιμα βαλκανικὰ μπαστάρδια ἀπροσδιορίστου αἱματικῆς προελεύσεως, πουτάνες κυκλοφορούσες ἄνευ μαντήλας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς των, μὰ μὲ τὰ χιλιοχυμένα πόδια, βυζιά, μπράτσα, λαιμούς καὶ πλάτες στὴν φόρα, νὰ βλέπη ὁ κάθε λεχρότατος πουστομογγόλος καὶ νὰ ἔχη τὴν προσβλητικότατη γιὰ τὸ Ἔθνος, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἀτιμασμένους καριόληδες ἐαυτοὺς τῶν ἐν λόγω γύναιων, ἐπιθυμία νὰ τραβήξη μαλακία ἐπὶ τοῦ πεζοδρομίου στὴν σκέψι τοῦ νὰ ὀργώνη μὲ τὸ λεπρὸ πιθηκικὸ σκατοψῶλι του τὸ ἔντερο τῶν ὑπάνθρωπων αὐτῶν ἀνήθικων πορνῶν...
Αὐτὸς εἶναι ὁ κόσμος ὁ ὁποῖος ὀνειρεύονται οἱ συγκεκριμένοι ὑπάνθρωποι, ἀσχέτως ἑὰν τώρα κάποιοι ἀντιδροῦν ἐπειδὴ οἱ πουστόγυφτοι ποὺ ἐδέχονταν ἀνεκτικὰ σὰν κωλόζωα ποὺ δὲν ἀντιδροῦν, οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἁπὸ ἀνώτερες χώρες στὶς ὁποίες κυριαρχεῖ ὁ φόβος καὶ ἡ βία, ἔχουν ἀρχίσει πλέον νὰ τοὺς γαμᾶνε χωρὶς νὰ τοὺς ρωτήσουν. Αὐτὸ δὲν ἀλλάζει τὴν γαμημένη τους ὕπαρξι καὶ δὲν θὰ τὴν ἀλλάξει μέχρι νὰ ἐξαγνισθοῦν κάτωθεν τῆς Ἄγιας σπάθας τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ σφάξει καὶ θὰ λιώσει καὶ θὰ βιάσει τὴν πουτάνα Γῆ, κατασπαράζοντας τοὺς ἀνίκανους νὰ νοιώσουν ἀνώτερα συναισθήματα ὅπως τὸ μίσος, ἡ ἐπιθυμία γιὰ ἐκδίκησι, ἡ δύναμι καὶ ἡ ἐπιβλητικότητα καὶ νὰ διαγράψουν ἁπ' τὶς γαμημένες τους ψυχὲς τὰ ζωώδη και πούστικα ἔνστικτα ποὺ δημιουργοῦν κάθε εἴδους παθητικότητα...
