ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ

Τὸ γνώρισμα κάθε εἴδους Σατανισμοῦ, τὸ ὁποῖο καὶ ἐνώνει τὶς Θεϊστικὲς καὶ πολλὲς φορὲς ἀθεϊστικὲς μορφές του μεταξύ τους, εἶναι ὁ ψυχρὸς ἐγωκεντρισμός. Ὅλα τὰ εἴδη τὸν προωθοῦν καὶ τὸν ὑποστηρίζουν ἕως ἑνὸς βαθμοῦ, παρ' ὅλο ποὺ τὰ περισσώτερα δὲν τὸν τηροῦν αὐστηρῶς στὶς πράξεις καὶ τὴν φιλοσοφία τους, καθῶς κάτι τέτοιο θὰ καθιστοῦσε τὶς ὀργανώσεις τους πολιτικῶς μὴ ὀρθὲς καὶ κοινωνικῶς μὴ ἀποδεκτές, κάτι ποὺ ἕνας κερδοσκόπος ποὺ χρησιμοποιεῖ τὸν Σατανισμὸ μὲ μοναδικὸ σκοπὸ τὴν οἰκονομικὴ καλλιτέρευσι τῆς ζωῆς του δίχως νὰ πιστεύη εἰλικρινῶς σὲ αὐτόν, ποτὲ δὲν θὰ ἐπέτρεπε. Τιουτοτρόπως, ὁ ἐγωκεντρισμὸς γίνεται συνώνυμο τῆς ὑπάνθρωπης ἐγωπάθειας καὶ σεξουαλικῆς ἀπελευθερώσεως, ἐν εἴδει ἀνάγκης γιὰ ἐλευθερία ἀκόμη καὶ σὲ θέματα τὰ ὁποῖα ντροπιάζουν καὶ ποδοπατοῦν τὸν ἐαυτὸ καὶ συνεπῶς δὲν ἠμποροῦν νὰ θεωρηθοῦν ἐγωιστικά. Ἡ παθητικότητα τῆς πορνείας, τῆς ὀμοφυλοφιλίας καὶ τῆς τυφλῆς ἀνάγκης γιὰ προσοχὴ διὰ οἱουδήποτε τρόπου ποὺ συνήθως ἐπιδεικνύει τὴν γυναικεία παθητικότητα ὥς ὁμορφιά, ἤτοι χυδαιότητα καὶ πρόκλησι ἀνδρικῆς προσοχῆς ἐκ μέρους τῆς γυναικὸς μὲ συνήθη σκοπὸ τὴν κάλυψι τῆς ἐπίσης παθητικοῦς ἀνάγκης της νὰ εὔρη ἐραστή νὰ βρέξη τὰ μαξιλάρια της διὰ τοῦ ντροπιαστικοῦ γι' αὐτὴν σπέρματος ποὺ θὰ πλημμυρίση τὸ πριονισμένο της λαρύγγι, εἶναι κάποιες ἐκ τῶν πράξεων ποὺ ντροπιάζουν καὶ ὑποβαθμίζουν τὸν ἐαυτό, μὰ προωθοῦνται ἁπὸ ἄτομα τὰ ὁποῖα δηλώνουν ὅτι θεωροῦν τὸν ἐαυτό τους θεὸ καὶ ὅτι τὸν δοξάζουν ἀναλόγως, ὑπὸ τὸ ἔμβλημα τῆς Πεντάλφας ποὺ χρησιμοποιοῦν λανθασμένως.

Ἐφ ὅσον ἡ αἰσχρὴ αὐτὴ ἠθελημένη παθητικότητα ἀπουσιάζει ἁπὸ τὶς πράξεις τοῦ Σατανιστοῦ, αὐτὲς ἠμποροῦν νὰ ἦναι οἱεσδήποτε, ἀρκεῖ μονάχα νὰ ἐξυπηρετοῦν τὸν ἐγωιστικὸ ἢ καὶ ἐκδικητικὸ σκοπό του, πάντοτε ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς τυφλῆς, εἰλικρινοῦς καὶ πανταχοῦ παρούσας πίστεως στὴν σκοτεινὴ λάμψι τῶν δαιμονικῶν φτερῶν τοῦ Μαύρου Ἀγγέλου, ποὺ εὐλογεῖ κάθε πράξι τοῦ προσκυνητοῦ Του διὰ τῆς μαύρης φλόγας τοῦ θρόνου Του, στὸ σκοτεινὸ καὶ πυροφόρο Βασίλειό Του.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι στὶς «πολιτισμένες» χώρες τοῦ δυτικοῦ κόσμου, ὑπάρχουν πλεῖστα ἄτομα τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν λάβει τὴν ἀπαιτούμενη, πρωτίστως ψυχολογικὴ καὶ δευτερευόντως σωματικὴ ἐκπαίδευσι, ὥς τε νὰ ἀντιδράσουν καταλλήλως σὲ μία σωματικὴ ἐπίθεσι ἐναντίον τους. Κάθε ἐπίθεσι εἶναι πρωτίστως ψυχολογικὴ καὶ δευτερευόντως σωματική. Δίχως ἄσχημη ψυχολογία ἐκ μέρους ἑνὸς ἐκ τῶν ἀντιπάλων, τὸ πιθανώτερο εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα νὰ βασίζεται στὴν καθαρὴ τύχη καὶ πουθενὰ ἀλλοῦ. Ἐν τοῦτοις, ὁ φόβος τοῦ θύματος εἶναι απαιτούμενος. Φαίνεται στὶς κινήσεις του καὶ ὅταν ὑφίσταται σὲ μεγάλο βαθμὸ καὶ στὰ μάτια του. Νοιώθει τὴν ἀπειλὴ τῆς ἐπιθέσεως τὴν ὁποία ἐλαχίστως ἔχει βιώσει στὴν ζωή του καὶ παρακαλᾶ γιὰ τὴν ἀσφάλειά του. Αὐτὰ τὰ ἄτομα ἀποτελοῦν λεία γιὰ τοὺς ἐπίδοξους ἀκολούθους τοῦ Διαβόλου, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀναγκαῖο νὰ τὰ χρησιμοποιήσουν γιὰ νὰ λυτρώσουν τὴν Σατανικὴ ἀνάγκη γιὰ βία, ποὺ πρέπει νὰ ἐμφυτευθῆ μέσα τους διὰ τῆς εὐτυχίας τῆς ἐπιτυχοῦς ἐπιθέσεως καὶ τῆς ὀσμῆς τοῦ κυλιόμενου αἵματος.

Οἱ θνητοὶ διαχωρίζονται στοὺς σχετικοὺς μὲ τὸν Ἐαυτὸ ἐχθρούς καὶ στοὺς ἀγνώστους ἐχθρούς. Οἱ πρῶτοι διαχωρίζονται στὴν κατηγορία αὐτῶν ποὺ δὲν φέρθηκαν ὅπως θὰ ἔπρεπε, ἤτοι δὲν ἔδειξαν περισσώτερο ἐνδιαφέρον πρὸς τὸν Σατανιστὴ ἁπ' ὅττι ἐκεῖνος, ἔστω καὶ ἐν εἴδει σαρκικῆς κερδοσκοπίας, ἔδειξε πρὸς ἐκείνους καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ μὲ ἣ χωρὶς τὴ θέλησί τους, εἴτε λόγω ἐνδιαφέροντος, εἴτε λόγω ἀδυναμίας, κάποια στιγμὴ ὑποτάσσονται στὴν Σατανιστικὴ καὶ ἀντιανθρωπιστική του ἐπιθυμία, γενόμενοι ἐκμεταλλεύσιμοι ἐκ μέρους του καὶ κατ' ἐπέκτασιν σκλάβοι τοῦ Σατανᾶ, χωρὶς ὅμως νὰ τὸ ξεύρουν. Σὲ οἱαδήποτε κατηγορία καὶ ἅν ἀνήκη ὁ ἄνθρωπος, δὲν παύει νὰ ἦναι ἄνθρωπος καὶ κατ' ἐπέκτασιν ἐχθρός, ὅσο δὲν ὑποτάσσει ἠθελημένως τὴν ψυχὴ καὶ τὴ σκέψι του στὸν Ἄγγελο τῆς Ἀβύσσου. Οἱ ἐκμεταλλεύσιμοι αὐτοί, σχετιζόμενοι μὲ τὸν ἐαυτὸ, θνητοί, ἠμποροῦν νὰ ἦναι εἴτε συγγενεῖς, εἴτε φίλοι. Στὴν πραγματικότητα εἶναι ὅμως αναλώσιμοι καὶ χρησιμεύουν μονάχα γιὰ νὰ ἰκανοποιοῦν τὶς οἱεσδήποτε ἐπιθυμίες τοῦ Σατανιστοῦ, μὲ μία ἐξ αὐτῶν τὸν ἀναγκαῖο καὶ σαδιστικὸ τους θάνατο σὲ περίπτωσι ἐπιδείξεως ἀνάρμοστης συμπεριφορᾶς ἐκ μέρους τους πρὸς αὐτόν, ἀποτυχία νὰ τὸν ὑπηρετήσουν σωστά ἢ καὶ παύσι τῆς χρησιμότητός τους. Ὁ ἀπώτερος σκοπὸς τοῦ Σατανιστοῦ σὲ περίπτωσι προδοσίας ἢ προσβολῆς ἐκ μέρους κάποιου θνητοῦ τοῦ προσωπικοῦ, φιλικοῦ ἢ συγγενικοῦ του κύκλου, δὲν εἶναι ὁ ἁπλὸς θάνατος, μὰ ὁ παντοτινὸς ψυχολογικὸς ἢ καὶ σωματικὸς τραυματισμὸς τοῦ ἐχθροῦ αὐτοῦ, ποὺ ἠμπορεῖ νὰ ἐπιτευχθῆ διὰ οἱουδήποτε δυνατοῦ τρόπου. Ἀρκεῖ νὰ ὑπάρξη... Οἱ δὲ ἄγνωστοι καὶ μὴ σχετιζόμενοι πρὸς τὸν ἐαυτὸ θνητοί, εἶναι ἐκ γενετῆς ἐχθροὶ καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ γενοῦν ἐκμεταλλεύσιμοι μὲ τὴν θέλησί τους. Συνεπῶς, ὑπάρχουν μὲ μοναδικὸ σκοπὸ τὴν ἀφύπνισι καὶ ἐξυπηρέτησι τῆς ἐσωτερικῆς σαδιστικῆς δυνάμεως τοῦ Σατανιστοῦ, ὁ ὁποῖος ὀφείλει νὰ τοὺς χρησιμοποιήση γιὰ νὰ ἀναπτυχθοῦν περεταίρω ἐντός του τὰ προαναφερθέντα ἄριστα συναισθήματα μὲ τὰ ὁποῖα ὁ Σατανᾶς τὸν εὐλόγησε.

Ὁ σταματημὸς μιᾶς ζωῆς καὶ ἡ ἀπαλλαγὴ ἑνὸς ξένου σώματος ἁπὸ τὴν ψυχὴ τὴν ὁποία ὁ δημιουργὸς τοῦ ἔδωκε, εἶναι ἡ πράξι ποὺ ἠμπορεῖ νὰ ὁλοκληρώση τὴν ἔνταξι κάποιου στὴν Σατανιστικὴ Ἀριστοκρατία, ἐφ ὅσον ἔχη λάβη τὴν κατάλληλη θεολογικὴ καὶ μυστικιστικὴ γνώσι καὶ ἔχη ἀποδεχθῆ τὴν πραγματικὴ φύσι τοῦ Κυρίου, τὰ μαῦρα πέπλα τοῦ ὁποίου τοῦ ἔδωκαν τὴν δύναμι νὰ γίνη ὡς ἅν τὸν δημιουργό, παίρνοντας στὰ χέρια του μιὰ ζωὴ καὶ ἐξαφανίζοντάς την, μαζὺ μὲ τὸ μέλλον τῆς ψυχῆς τοῦ θνητοῦ σώματος, τὸ ὁποῖο καὶ καθορίζει μὲ τὴν πράξι του.

Τὸ θύμα ἢ τὰ θύματα ποὺ θὰ ἀποτελέσουν αὐτὴν τὴν πεμπτουσία τῆς ἐξελίξεως τοῦ ἀτόμου πρὸς τὸν Σατανιστικὸ δρόμο, ἠμποροῦν νὰ ἦναι εἴτε προσωπικοὶ ἐχθροί, εἴτε γνωστοὶ τῶν ὁποίων ἡ χρησιμότητα ἔπαψε νὰ ὑφίσταται, εἴτε τελείως ἄγνωστοι περαστικοί, ποὺ ἀπλῶς ἔτυχε νὰ συναντήσουν τὴν θανατική τους μοίρα στὸ Σατανικὸ ἀτσάλι ποὺ εὐρέθη μπροστά τους.

« 6 καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ· 7 τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς Ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται· 8 καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ Ἄνομος...»