ΝΕΚΡΟΣΤΟΛΙΣΤΗ ΝΥΧΤΙΑ

Πανούκλας οὐρλιαχτὸ

σαπίλα πλημμυρίζει

τὸν ἀέρα τῆς νυχτιᾶς

ἐν ὦ καίη καὶ σφυρίζη

μοιρολογοῦν οἱ ἄγγελοι

στῆς φωτιᾶς το χάδι

καὶ κλαῖνε γοερὰ

στὶς σήραγγες τοῦ Ἄδη

κόκκινο ποτάμι 

στὸν οὐρανὸ φεγγοβολεῖ

καθρεφτίζων ὠκεανὸς

στοῦ σκότους τὴν αὐλὴ

νεκρόσυλα σκουλήκια

στὰ μαχαίρια ξενυχτοῦν

στὸ αἷμα κολυμπᾶνε

καὶ τὶς χολὲς ρουφοῦν

λαβύρινθος μαγείας

σατανικότητος ὀργὴ

ἔντερα χυμένα

ποὺ σαπίζουνε στὴ γῆ

παλλόμενες καρδιὲς

τὸ ποτάμι παρασέρνει

στὴν ἤττα τυλιγμένες

καὶ στὴν αἰδὼ ποὺ φέρνει

στὴν παγωμένη θάλασσα

τοῦ μαύρου μελανιοῦ

στάζει κόκκινη βρωχὴ

ἁπ' τὶς βρύσες τ' οὐρανοῦ

τὰ νεῦρα τρέμουν συνεχῶς

καὶ δίχως διακοπὴ

φλέβες πάλλονται ἀργὰ

μέσα στὴν σιωπὴ

καὶ πέφτουν τὰ κεφάλια

κατρακυλοῦν στὴν ἐσοχὴ

ἐν ὦ στάζουνε μεδούλια

σὰν νά 'τανε βροχὴ

μὲ λόγχη ματωμένη

ὄρθια σπαθιὰ

σκεπάζουν τὸ φεγγάρι

καὶ φωτίζουν τὴν νυχτιὰ

τῆς Κολάσεως στρατὸς

ποὺ τὸ χῶμα σκίζει

καὶ προελαύνει σιγανὰ

ψάλλει, ψιθυρίζει

κ' ἡ ψαλμωδία ἀντηχεῖ

στῆς φωτιᾶς τὴν σκόνη

στὸ αἶμα ξεγλιστρᾶ

καὶ καρδιὲς παγώνει

καὶ τὰ κεριὰ τῆς τελετῆς

σβήνουν σταχτερὰ

τὰ ἅγιασε τὸ αἶμα

καὶ τὸ κλάμα ἁπ' τὰ μωρὰ

δρόμο μεσ' στὴν φλόγα

δαίμονες Τοῦ ἀνοίγουν

καὶ ὅταν σβήση ἡ νυχτιὰ

γιὰ τὴν Κόλασι θὰ φύγουν