Ὁ Ἀποκρυφισμός, ἤτοι ἡ συνεύρεσι τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὶς ἀνώτερες ἐσωτερικὲς καὶ ἐξωτερικὲς δυνάμεις ἐν εἴδει ἀνάγκης ὑπερβάσεως τῆς ἀνθρώπινης ὑποστάσεώς του καὶ τῶν φυσικῶν νόμων τῆς ὕλης μέσω ἐκεινῶν, εἶναι ἔνα ἀδιάσπαστο σκέλος τοῦ Σατανιστικοῦ Δρόμου, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν πιὸ κατακριτέων ἐλευθεριακῶν καὶ ἄνομων ἐκφάνσεών του. Ἡ μαγεία ὑπάρχει καὶ εἶναι ἡ ἰκανότητα νὰ ἀλλάζουν τὰ μελλούμενα διὰ τῆς δυνάμεως τῆς θελήσεως τοῦ μάγου ἐφ ὅσον αὐτὴ συμπνέη μὲ τὴν θέλησι τῶν ἐξωκοσμικῶν ὀντοτήτων τῶν ὁποίων ἡ συνεργασία εἶναι ἀπαραίτητη. Ὅλοι οἱ μάγοι δὲν εἶναι Σατανιστές, ὅλοι οἱ Σατανιστὲς ὅμως εἶναι μάγοι, ἀσχέτως τῶν νεοτερίστικων, ὑλιστικῶν ἀθεϊστικῶν θεωριῶν ποὺ κυκλοφοροῦν πλέον στὸν ὑποτιθέμενο χῶρο τοῦ "Σατανισμοῦ". Ἡ επιστήμη τὴν ἀπορρίπτει δὶ ὅτι δὲν δύναται νὰ τὴν ἐξηγήση. Ἡ ἐπιστήμη ὅμως, μόνο παρακμή, ἀνηθικότητα, ἀμφισβήτησι, ἀδυναμία καὶ παθητικότητα ἔχει ἐπιφέρει σὲ ὅσες σιχαμένες κοινωνίες ἐκυριάρχησε, γι' αὐτὸ καὶ ἡ ὕπαρξί της ἀποτελεῖ ἐχθρὸ τοῦ Σατανισμοῦ καὶ τῆς Διαβολιστικῆς κοινωνίας καὶ ἡ γνώμη της σὲ οἰοδήποτε θέμα, περιττή καὶ ἄχρηστη. Ἡ δὲ χρήσι της πρέπει νὰ περιορίζεται μονάχα στὴν δημιουργία ὄπλων, κυρίως μαζικῆς καταστροφῆς, ὥστε νὰ ἦναι ἐπιτυχέστερες οἱ ὅποιες κατακτήσεις.
Ὁ ὄχλος, ἤτοι ἡ ἀστικὴ τάξι, ὑπάρχει γιὰ νὰ ὑπηρετῆ ἀνώτερες ἁπ' αὐτὴν κοσμικὲς καὶ ἐξωκοσμικὲς δυνάμεις, δήλα δῆ τὴν ἐλὶτ Ἀρίστων ποὺ ἔχει τὴν ὑποχρέωσι νὰ τῆς κάνη τὴν ὑπέρτατη τιμὴ νὰ τὴν καθοδηγῆ διὰ οἱουδήποτε τρόπου πρὸς τὴν ἐκτέλεσι τοῦ θελήματος τῶν προαναφερθέντων ἀνωτέρων ἁπ' αὐτὴν δυνάμεων... τοὺς Θεούς. Οἱ Ἄριστοι, ὑπηρετοῦν τὴν θέλησι τοῦ Θεοῦ μέσω τῶν προσωπικῶν τους μαχῶν, μὰ κυρίως μέσω τῆς καθοδηγήσεως τοῦ πλήθους μὲ τὴν προϋπόθεσι ὅτι αὐτὸ πράττει ἄνευ σκέψεως, γιατὶ οἱαδήποτε σκέψι ἐπάνω στοὺς νόμους καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, θὰ ἦναι λανθασμένη καὶ ἐνδεχομένως θὰ πηγάζη ἁπὸ τὴν προσπάθεια τῆς ὕλης νὰ κυριαρχήση ἔναντι τῆς ψυχῆς, συνεπῶς μπορεῖ νὰ δημιουργήση μονάχα ἀνηθικότητα, ἐναντίωσι στὴν Ἀγιότητα καὶ Ἀριστότητα καὶ ἀμαρτία.
Ἡ κατανόησι τῆς ἀμαρτίας ἀποτελεῖ τὸ ἐμπόδιο τοῦ κακοῦ ἐαυτοῦ τῆς ἔκαστης ὑπάρξεως, νὰ κυριαρχήση ἔναντι τοῦ καλοῦ. Ὁ μὲν καλὸς ἐαυτὸς ὑπηρετεῖ τὴν θέλησι τοῦ Κυρίου καὶ ἐπιθυμεῖ μονάχα τὴν εὐχαρίστησί Του μέσω τῆς ὁποίας πρέπει νὰ εὐχαριστιέται καὶ ὁ ἴδιος καὶ ὁ δὲ κακὸς ὑπηρετεῖ τὶς ὑλικὲς ψευδαισθήσεις ποὺ δημιουργοῦν ψυχικὴ κατάπτωσι καὶ ντροπὴ. Στιγμιαίες ὑπάνθρωπες ἠδονές, ἔναντι αἰώνιας Ἀγιότητος, ἐκτελέσεως τοῦ Θεϊκοῦ Θελήματος καὶ ἰκανοποιήσεως τῶν ἀνωτέρων πεδίων τοῦ ἐσωτερικοῦ κόσμου.
Τιουτοτρόπως, ἀκόμη καὶ μία κατώτερη ὕπαρξι ποὺ ζεῖ μονάχα γιὰ νὰ ἄρχεται καὶ δὲν νοεῖται νὰ ἀσχολῆται μὲ γνωστικιστικὲς πρακτικές, καθῶς ἡ γνώσι ἀνήκει μονάχα στοὺς καθοδηγητὲς καὶ ὄχι στοὺς ἀκολούθους, μπορεῖ νὰ σωθῆ καὶ νὰ φτάση στὴν προσωπικὴ καθαρότητα καὶ ἐνδεχομένως καὶ Ἀγιότητα, ποὺ ξεκινᾶ καὶ τελειώνει εἴτε στὴν σκουριασμένη ἁπὸ τυλιγμένα σπλάχνα αἰχμὴ τοῦ μαχαιριοῦ, εἴτε στὸν καπνὸ τοῦ καυτοῦ ὄπλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου