BURZUM

Ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ '90 καὶ τὸ ἀκραῖο Μέταλ εἶναι ἕνα ἐκ τῶν σημαντικότερων ἀκουσμάτων τῆς Βορειοευρωπαϊκῆς καὶ κυρίως νορβηγικῆς νεολέας. Ἡ Σατανικὴ αὔρα τῶν μουσικῶν συγκροτημάτων ποὺ προωθοῦν τὸν μισανθρωπισμὸ καὶ τὸν Σατανισμὸ μέσω τῶν στίχων τους, τραβοῦν κάθε ἀληθινὸ ἐπαναστάτη μέσα στὸ σκοτεινὸ πέπλο τοῦ Black Metal, μὰ μαζὺ τραβοῦν καὶ κάθε πουστρᾶκο ποὺ θέλει νὰ νοιώθη ἐπαναστάτης χωρὶς νὰ ἦναι... Οἱ Mayhem καὶ οἱ Darkthrone, μαζὺ μὲ τὰ παλαιὰ ἀκούσματα ὅπως οἱ Bathory, οἱ Venom, οἱ Celtic Frost καὶ οἱ Hellhammer, εἶναι οἱ κύριοι παράγοντες τῆς ὑπάρξεως αὐτῆς τῆς ἐπαναστατικότητος λόγω τῆς ριζοσπαστικότητος τῶν στίχων τους καὶ τῆς ἀκραίας ἐμφανίσεώς τους.

Τὴν ἴδια ἐποχὴ τὴν ἐμφάνισί του κάνει ἕνας ἐκ τῶν ἐν λόγω ἠλίθιων ὑπάρξεων, ὁ Varg Vikernes γνωστὸς καὶ ὡς Count Grishnackh, ὁ ὁποῖος καὶ εἶχεν ἤδη συμμετάσχει σὲ ἕνα ἐμετικὸ καὶ ἀνύπαρκτο συγκρότημα καθυστερημένων πιτσιρικάδων μὲ μία μονάχα ντέμο κυκλοφορία, ἔφτιαξεν τὸ δικό του συγκρότημα ἐμπνεόμενος ἁπὸ τὴν μαγεία ποὺ ἔβρισκε στὰ παραμύθια μὲ θέμα τοὺς προγόνους του, γιατί, ἐνῶ ἦταν πούστης, νόμιζε ὅτι ἦταν βίκινγκ ἐπειδὴ πάλευε μὲ ξύλα στὸ δάσος μὲ τοὺς ἐπίσης καθυστερημένους του φίλους καὶ τὴν εἶχαν ἰδεῖ πατριῶτες καὶ ὑποστηρικτὲς τῆς «ἐπαναστατικῆς» νορβηγικῆς παραδόσεως ποὺ ἐκατέστρεψεν ὁ χριστιανισμός” παρ' ὅλο δὲν εἶχαν ἀντικρύσει μπροστά τους μαχαίρι μέχρι τότε, ἐνῶ ἑὰν ἔβλεπαν θὰ ἦσαν ἰκανοὶ μονάχα νὰ τὸ χρησιμοποιήσουν γιὰ νὰ κάνουν καμιὰ γρατζουνιὰ στὸ χέρι τους, νομίζοντες τοιουτοτρόπως ὅτι ἔγιναν πολεμιστές. Κανεῖς δὲν ἀνέμενε ὅτι αὐτὸς ὁ πουστρᾶκος θὰ κατέφερνε νὰ σημαδεύση τὸ Black Metal παντοτινὰ μὲ τὶς πράξεις ποὺ ἔκανεν ἐν εἴδει ἠλιθιότητος. Ἀποφασίζει δὲ νὰ μὴν συνεργαστῆ μὲ ἄλλον λόγω τῆς μεγάλης ἰδέας ποὺ εἶχεν γιὰ τὸν ἐαυτό του καὶ νὰ κάνη τὰ πάντα μόνος του. Οἱ πρώτες του κυκλοφορίες δὲν εἶχον οὔτε φωνητικά, καθῶς προφανῶς ἐγνώριζεν καὶ ὁ ἴδιος τὴν ἀνικανότητά του νὰ βγάλη καλὴ φωνή. Λόγω δὲ τῆς ἀνωριμότητός του νὰ ἐμπνέεται ἁπὸ παραμύθια μὲ νεράιδες, ξωτικὰ καὶ τρολλ, ὠνόμασε τὸ συγκρότημα «Burzum» ποὺ σημαίνει «σκοτάδι» σὲ μιὰ γλώσσα τοῦ παραμυθιοῦ ἁπ' τὸ ὁποῖο ἐμπνεόταν.

Ἐδῶ κάνω μία παρένθεσι, ἀναφέροντας ὅτι τὸ ἐν λόγω παραμύθι μεταφέρθη καὶ στὸν κινηματογράφο, ὁ ὁποῖος εἶναι γνωστὸς γιὰ τὴν ὀνειρικὴ ἀηδία μὲ τὴν ὁποία ποτίζει τὸν, ἐπίσης ἠλίθιο, κόσμο ποὺ τοῦ ἀρέσει νὰ νοιώθη ὅτι τὸν ἔχουν γιὰ μαλάκα ποὺ κάθεται καὶ βλέπει παραμυθάκια μὲ ἐμφανῶς ψεύτικες σκηνὲς μάχης καὶ ἕνα ὡραῖο τέλος ὅπου νικοῦν οἱ φλῶροι ποὺ πολεμοῦν γιὰ τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν εἰρήνη, ἐξοντώνοντες τοὺς κακοὺς καὶ ἄσχημους δολοφόνους ποὺ ἦλθον νὰ ταράξουν τὴν πούστικη γαλήνη τους δίχως ὅμως νὰ κατέχουν τὸ πυροφόρο φῶς τῆς καλοσύνης καὶ τοῦ δικαίου νὰ τοὺς σκεπάζη ὥστε νὰ ἠμπορέσουν νὰ ἀνταπεξέλθουν ἐπαρκῶς στὴν μάχη, ἀσχέτως τοῦ ἀριθμοῦ τους. Αὐτὰ ὁ φύσει ἀνάπηρος κόσμος, παρακολουθεῖ ἀποχαυνωμένος ἐνῶ βγάζουν λεφτὰ οἱ ἐρμαφρόδιτοι ἀρχιδολάγνοι ποὺ κρύβονται πίσω ἁπὸ τὴν κάθε μαλακία ποὺ προβάλεται μπροστὰ στὴν νυσταγμένη του μούρη.

Ἐν συνεχεία, ὁ γνωστὸς Euronymous, ἰδιοκτήτης τῆς Deathlike Silence Records καὶ τοῦ δισκάδικου Helvete, τὸ ὁποῖο ἀποτέλεσε καὶ τὸν χῶρο ὅπου μαζεύονταν τὰ μέλη τῆς Black Metal συμμορίας, ἔκανε συμφωνία μὲ τὸν πουστρᾶκο μας, Varg, ἐν εἴδει συμπάθειας πρὸς ὁτιδήποτε ἄγνωστο μὲ ἀκραῖο ἦχο καὶ τὸν Μάρτιο τοῦ 1992 ἐκυκλοφόρησεν τὸ πρῶτο του ἄλμπουμ μὲ τίτλο... Burzum... προφανῶς ἐπειδὴ δὲν κατέφερε νὰ εὔρη ἄλλον. Ἡ ἁπλότητα τῶν ὀνομάτων τῶν τραγουδιῶν ποὺ ἐμπεριέχονται μέσα, ἀποδεικνύουν τὸ ἐν λόγω συμπέρασμα. Τὰ περισσώτερα δὲ ἐκ τῶν τραγουδιῶν, ἀποτελοῦν κλοπὴ ἁπὸ τοὺς Bathory καὶ τοὺς Venom, ἐνῶ τὸ κομμάτι ὀνόματι «War» (τὸ ὁποῖο ἦτο καὶ τὸ μόνο ἐνδιαφέρον μαζὺ μὲ τὸ «Black Spell of Destruction») ἦτο καθαρὴ κλοπὴ τοῦ Pisen Pro Satana τῶν Root. Τὸ ἀποκορύφωμα ἀνουσιότητος ὅμως, δὲν εἶναι ἄλλο ἁπὸ τὸ «Dungeons of Darkness», τὸ ὁποῖο εἶναι ἄδειο ἁπὸ οἱοδήποτε ὄργανο καὶ ἀποτελεῖ μία ἀποτυχημένη προσπάθεια δημιουργήσεως ἀτμόσφαιρας νυχτερινῆς μαγείας. Τὸ περίεργο εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ ἀηδία δὲν ἄρεσε οὔτε στοὺς πελάτες. Προφανῶς ἀκόμη καὶ τὰ καταναλωτικὰ κωλόζωα ποὺ ἀγοράζουν καινούργιους δίσκους σὲ δισκάδικα, εἶχον τὴν ἰκανότητα νὰ κατανοήσουν τὴν ἀθλιότητα τοῦ ἐν λόγω ἄλμπουμ.

Ἡ ἐγκεφαλικὴ παραλυσία τοῦ πουστράκου μας βεβαίως, δὲν διαφαίνεται τόσο στὴ μουσική του, καθῶς, ὁμολογουμένως ἀργώτερα ἐδημιούργησεν ὡρισμένα ὡραῖα τραγούδια, ἀλλὰ στὶς πράξεις, τὰ λόγια καὶ τὶς ἰδέες του. Κάτι παρόμοιο συνέβαινε καὶ μὲ τὸν Euronymous, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἀκριβῶς ἀντίθετο λόγο. Ὁ Varg, ῶν ἀρκετὰ ἠλίθιος ὥστε νὰ νομίζη ὅτι πρέπει νὰ προφυλάξη τὴν ἀγαπημένη του πατρίδα καὶ φυλὴ τῶν Βίκινγκς (Ορκ) ἁπὸ τοὺς χριστιανούς (ξωτικά), ἤρχισεν νὰ καίη ἀπομονωμένες ἐκκλησίες καὶ ἀργώτερα νὰ καυχιέται δείχνοντας τὶς φωτογραφίες ποὺ τραβοῦσε. Μία ἐξ αὐτῶν τῶν φωτογραφιῶν, ἐχρησιμοποιήθη καὶ ὡς ἐξώφυλλο στὸν δεύτερο δίσκο του, τὸν ὁποῖον καὶ ὠνόμασε «Aske» (στάχτη), ὅπου τὸ ἔπαιζε καὶ Σατανιστὴς μέσω τῶν στίχων του, ἐπηρεασμένος ἁπὸ τὸν Euronymous μὲ τὸν ὁποῖο ἔκανε παραία καὶ τὴν ἠλιθιότητά του νὰ θέλη νὰ τὸ παίζη ἀκραῖος χωρὶς νὰ ἦναι γιὰ νὰ προκαλῆ καὶ νὰ ἀσχολῆται μαζύ του ὁ κόσμος καὶ τὰ πουτανάκια ποὺ ἀποκαλοῦσε «κοπέλες».

Οἱ ἐπιθέσεις του μέχρι τότε εἶχον περιορισθῆ σὲ ἀπροστάτευτες ἐκκλησίες ὥστε ὁ ἴδιος νὰ μὴν διατρέχη τὸν παραμικρὸ κίνδυνο καὶ δὲν χρειαζόταν καὶ ἰδιαίτερο συναίσθημα μίσους ἢ σαδισμοῦ, τὰ ὁποῖα δὲν κατῆχε, ὥστε νὰ βάλη φωτιὰ σὲ ἕνα ἄχρηστο, ἀπομακρυσμένο, χριστιανικὸ κτίσμα. Συνεπῶς ἐπρόκειτο γιὰ τὶς κατάλληλες ἐνέργειες ὥστε νὰ τὸ παίξη ἀκραῖος Σατανιστὴς καὶ νὰ ἀσχοληθοῦν μαζύ του, χωρὶς νὰ χρειάζεται νὰ δυσκολευθῆ μὲ κινδύνους καὶ αἵματα. Τὸ 1993 ὡστόσο μπῆκε φυλακὴ, καθῶς πῆγε σὰν μαλάκας νὰ δηλώση δημοσίως ὅτι ἔκαψε ἐκεῖνος τὶς ἐκκλησίες καὶ μετὰ κατηγοροῦσε τὸν Euronymous γι' αὐτό, λόγω τοῦ ὅτι ὁ δεύτερος τοῦ τὸ εἶχεν ζητήσει, γνωρίζοντας πόσο φλώρικο ποζέρι ποὺ ἤθελε νὰ τὸ παίξη κακὸς δημοσίως, ἦτον. Ὅταν βγῆκε, ἤρχισεν νὰ κατηγορῆ τὸν «φίλο» του ὅτι μὲ τὰ λεφτὰ τοῦ δίσκου τῶν Burzum, πλήρωσεν τοὺς δικούς του λογαριασμοὺς χωρὶς νὰ τοῦ δώση τὸ μερτικό του, ἐνῶ ταυτοχρόνως τὸν κακολογοῦσε σὲ ὅλους ὅσους τὸν συμπαθοῦσαν καὶ τὸν ἠκολουθοῦσαν στὴν πορεία του στὸ Black Metal καὶ τὸν Σατανισμὸ, νομίζοντες προφανῶς ὅτι δὲν ἐπίστευεν εἰλικρινῶς τὶς ἀκραίες του δηλώσεις καὶ πράξεις ποὺ ἔκανεν ἐν ὀνόματι τοῦ Σατανά. Τότε ὅμως εἶχεν ἀρχίσει νὰ ἀποδεικνύεται τὸ ἀντίθετο, συνεπῶς οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Euronymous τὸν θεωροῦσαν ἤδη ἐπαρκῶς ἐπικίνδυνο ὥστε νὰ πειστοῦν μὲ ἐλάχιστη κακολογία ἐναντίον του, νὰ κόψουν κάθε ἐπαφή. Ὁ Euronymous ὅμως, ὅσο καὶ ἅν τοὺς μισοῦσε, δὲν ἤθελε νὰ χάση τοὺς σκλάβους του καὶ τὴν προσοχὴ ποὺ τοῦ ἔδινε ὁ κόσμος, μὲ ἀποτέλεσμα ἐκεῖνος νὰ ἠμπορῆ νὰ κηρύξη μὲ μεγαλύτερη εὐκολία τὸ Ὄνομα τοῦ Κυρίου.

Ὅταν ὁ πουστρᾶκος μας, ἔμαθε ὅτι ὁ Euronymous σκοπεύει νὰ τὸν σκοτώση γιὰ τὶς μαλακίες ποὺ ἔκανε, πῆγε στὸ σπίτι του στὸ Oslo ἀργὰ τὸ βράδυ καὶ κατάφερε νὰ τὸν ξεγελάση πρὸς στιγμὴν ὅτι ἦτον ἀποφασισμένος, ὥστε νὰ τὸν φοβίση, μέχρι ποὺ τελικῶς τὸν σκότωσε. Στὸν φόνο του ἔχω ἀναφερθῆ μὲ λεπτομέρειες σὲ προηγούμενο ἄρθρο. Ὁ Varg κατεδικάσθη σὲ εἰκοσι ἕνα χρόνια φυλακίσεως, ἐνῶ λίγο πρὶν μπῆ στὸ κελὶ ὅπου τὸν ξεκώλιασε κατ' ἐξακολούθησιν κάθε ἰσλαμιστὴς κρατούμενος, εἶχεν ὑπεγράψει συμβόλαιο μὲ τὴν ἐταιρία Misanthropy Recs, ἁπ' τὴν ὁποία ἐκυκλοφόρησεν τὸ ἄλμπουμ του «Hvis lyset tar oss», μαζὺ μὲ ὅλα τὰ ἐπόμενα ποὺ ἔβγαλε ἐνῶ εὐρίσκετο στὴν φυλακή, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ “Filosofem” ποὺ εἶχεν ἠχογραφήσει παλαιότερα. Ἁπ' τὸ πρῶτο, τὸ μοναδικὸ ὡραῖο κομμάτι δὲν ἦτον ἄλλο ἁπ' τὸ «Det Som En Gang Var», τὸ ὁποῖο καὶ ἔχει διάρκεια δεκατεσσάρων λεπτῶν χωρὶς νὰ χάνη τὴν ὡραιότητά του, ἐνῶ ἁπ' τό «Filosofem» τὸ «Dunkelheit» ἐδημιουργῆ μία πολὺ ἰδιαίτερη σκοτεινὴ ἀτμόσφαιρα, ἡ ὡραιότητα τῆς ὁποίας θυμίζει κατὰ πολὺ τὸν Euronymous, φέρουσα στὸ μυαλὸ τὴν στιγμὴ τοῦ φόνου.

Οἱ πράξεις καὶ ἡ μουσική του ὅμως, δὲν εἶναι οἱ μοναδικοὶ λόγοι ποὺ τὸν καθιστοῦν ἀνάξιο νὰ εὐρίσκεται στὸν χῶρο τοῦ Black Metal καὶ νὰ θεωρῆται καὶ πρότυπο. Οἱ δηλώσεις καὶ οἱ ἰδέες του, εἶναι ἐξ ἴσου ἠλίθιες καὶ ἀποτελοῦν τὸ σημαντικότερο κομμάτι τοῦ χαρακτῆρος του. Ξεκίνησε ὥς λάτρης τῶν παραμυθιῶν ποὺ βασίζονται στὴν μυθολογία, ἔγινε Σατανιστὴς ὅταν ἐγνώρισε τὸν Euronymous, συνέχισε ὥς παγανιστὴς καὶ μετὰ ἔγινε καὶ Ἐθνικοσοσιαλιστής. Προφανῶς τὸν βίασαν τόσο καλὰ στὴν φυλακὴ ὥστε νὰ ἀλλάξη μυαλὰ στὸ θέμα τῆς ἐπαναστατικότητος καὶ τῆς ἀκρότητος.

Ἡ ἀγάπη του γιὰ τοὺς Βίκινγκς καὶ τὰ Ορκ, θὰ ἠμποροῦσε νὰ ταιριάξη μὲ τὸ Power Metal, γιατὶ μὲ τὸ Black Metal δὲν ἔχει οὑδεμμία σχέσι. Ὅπως ἐπίσης δὲν ἔχουν καμμία σχέσι καὶ οἱ ἰδέες περὶ ἀνδρείας, δυνάμεως καὶ σεβασμοῦ ποὺ χαρακτηρίζουν τὸν Ἐθνικοσοσιαλισμὸ καὶ ἄλλες ἰδεολογίες ποὺ φέρονται νὰ θαυμάζουν τὴν ἀρχαιότητα. Ὁ ἴδιος, ἀπογοητευμένος ὅταν κατάλαβε ὅτι τίποτα δὲν τὸν συνέδεε μὲ τὸ Black Metal ἰδεολογικῶς, ἐδήλωσεν ὅτι δὲν θεωρεῖ ὅτι ἡ μουσική του εἶναι Black Metal. Στὸ δὲ θέμα τοῦ Σατανισμοῦ, ἐπίστευεν μέχρι καὶ δύο χρόνια μετὰ τὴν φυλάκισί του ὅτι σκοπεύει νὰ γίνη ἀληθινὸς Σατανιστής (σὰν τὸν Euronymous ποὺ δὲν κατάφερε ποτὲ να φτάση ἴσως), μετὰ ὅμως ἤρχισεν νὰ δηλώνη ὅτι ὁ Σατανισμὸς δὲν ἔχει παρελθὸν καταγεγραμμένο στὴν ἰστορία καὶ γι' αὐτὸ δὲν ὑπάρχουν Σατανιστές ὥστε νὰ ἠμπορέση νὰ ἦναι ἕνας ἁπ' αὐτοὺς ὁ ἴδιος ἢ ὁ Euronymous, τὸν ὁποῖον κατηγόρησε ὥς ἄτομο ποὺ τὰ ἔκανε ὅλα στὸ ὄνομα τῆς ἐπαναστάσεως καὶ τοῦ ἀντι-χριστιανισμοῦ. Ὁ δὲ Euronymous εἶχεν δηλώσει στὰ ἴσα ὅτι θεωρεῖ πὼς ὁ Σατανισμὸς ἔχει τὴν βάσι του στὴν προπαγάνδα τοῦ χριστιανισμοῦ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ καὶ πρότυπο.